بهینه­سازی بهره­برداری از سدهای مخزنی تاکنون بیشتر با تأکید بر اهداف تامین نیازهای آبی و انرژی، مهار سیلاب و بهبود شرایط زیست محیطی صورت گرفته و در این توابع هدف به مسئله­ی خروج رسوبات ورودی توجهی نشده است. بیشتر مطالعاتی که برای رسوب­زدایی از مخازن سدها انجام می­شود، فاقد ارتباط مناسب با مدل­های بهره­برداری از مخرن سد هستند که این امر منجر به ناهماهنگی بین تصمیم­های مرتبط با رسوب­زدایی و سایر اهداف بهره­برداری می­شود. در این مقاله با دیدگاه نوین، یک مدل بهینه­سازی بهره­برداری از مخزن سد ارائه شده که در آن دو تابع هدف تأمین نیاز پایین­دست و خروج رسوبات از مخزن سد، استفاده شده است. به منظور تدوین تابع هدف خروج رسوبات از مخزن، از روش برنامه­ریزی عملیات فلاشینگ استفاده شده است. با وزن دادن به دو تابع هدف تأمین نیاز و خروج رسوبات، عملکرد مدل بهینه­سازی در سناریوهای گوناگون بررسی شده است. برای حل مدل بهینه­سازی از الگوریتم ژنتیک با طول کروموزوم متغیر ( [1] VLGA ) استفاده شده است. در مطالعه­ی موردی سد سفیدرود، عملکرد مدل بهینه­سازی با نتایج واقعی بهره­برداری از این مخزن در یک دوره­ی پنج ساله مقایسه و راهکارهای اجرایی مناسب برای دست­یابی به راندمان رسوب­زدایی بالاتر و تأمین بهتر نیازهای پایین­دست، ارائه شده است.

  [1] - Variable chromosome Length Genetic Algorithm (VLGA)